17 Ocak 1972 Pazartesi

dünyamın kılıfı

dünyamın kılıfı sırtında.
nefesinde 
sonsuza susar
onu yutar, hapsederim.

kendime ibadetten ibaret kendim.
sarmaş dolaş ben;
tuttuğum, elimde oynadığım tutkum ben;
habis, bana acımasız ben!

hikaye değil, 
masal tüm bunlar.
kehanete göre
bir anda buhar olacak tüm tutkular.




1 yorum:

  1. çelikten bir zırhla
    sarmaladım özümü
    ta içre kadar sızmış
    soğukluğu metalin

    öz kendim kendime düşman
    içten içe dost görünürüm
    sarmalamaya kollarım yetmez
    bir kurt kemirir de sorar dururum
    kendi benliğime hasret kalırım

    masal mıydı yaşananlar
    bir vardı da iki hiç olmadı
    bilmem ki hangi zamandı
    kendimle dost olduğum zamanlar
    çoktan vazgeçmişim benden çoktan

    GNY

    YanıtlaSil