güncenin gecesi

ilk yazıya günlüğün "gecelik" kısmıyla başlayalım.

normal olarak saatlerce uyumamış biriyim; gün oldu, hayat başladı, sen ona katıldın, ben katılmak zorunda kaldım; tempo göz kapaklarımla eş değerli olarak düşmekte, aklımdan milyonlarca cin geçmekte, yüzüm hafif kısık, kapalı gözlerimle birleşince komikleşen bir tebessümle şekillenirken, günü bitirmek hala benim elimdeyken ve ben hala burdayken derken başımı çeviriyorum ve gecenin ışıkları sabit ve delici birer nokta gibi göz bebeklerimden içeriye işliyor, evet hayat hala devam ediyor; devam ediyor, günü-mü bitirmek benim elimdeyken... =)