fil ayaklı fare

dışarıdan çok mu ciddiyetsiz gözüküyorum? tahmin bile edemeyeceğin, beni bile yoran bir ciddiyete sahipken, "alaycı" maskemi takıp bununla dalga geçerek, onun boğuculuğunu örtmeye çalışmamdan öte değil olan biten.  çok kere kendimi woody allen ya da charlie chaplin gibi görmeme neden olan gülümsememle kendimi rahatlatıyorum aslında ben. yaş hesabıyla olan biten bir iş de değil bu ve eminim 10, 20 ve 30 sene sonra da aynı olacağım.
evet tabi, herkes bunu böyle bilmez. bahsettiklerimi demek istediğim şekillerde biçmez. peki ya ne yapabilirim? kimin ne düşündüğünün ne kadar önemi var ki, balıkçı için? neydi yolu; "anlatmayı istemek gibi bir derdim yok; sadece suda birkaç taş sektireceğim ve belki biraz da balık tutarım." 
- hadi oradan! kimi kişilerin seni yanlış anlamasından ya da hiç anlamamasından yakınmıyor musun? ve sonra da olur olmadık zamanlarda ortaya çıkan duygusallığın yüzünden gözlerin dolmuyor mu? onlar için sürekli gülümseyen ve gülümseten bir ukala değil misin?

başından beri durum komedisi olan dünya havuzunun, tıkacın çekileceği günü bekleyen balıkları değilsek neyiz biz? 









-ne diye böyle şeyler yazıyorum ki, balıkçının sözleri masal kalmıyor mu böyle düşününce? çatlaklardan içeri su sızıyor demek ki. 
-hayır, sadece taş sektiriyorum.